Bu sorunun cevabını bilmiyorum. Ama karışık olmasa gerek. Ya da değişken olmalı. Sokakta ya da işte geçen zamanda da aynı işliyor süreç oysa tek fark düşünmeye zamanımız yok.

Şimdi evdeyiz. Peki düşünmek istiyor muyuz? Aslına bakarsanız ben düşünmek istemiyorum. Neye ihtiyaç duyduğum sorusu bana nelerden uzak kaldığım bilgisini hatırlatıyor. Böyle bir anksiyete şu an için gereksiz.

Kendimde oluşturduğum dengeyi defalarca bozup yeniden kurdum.
Üç haftanın sonunda neredeyse her sabah yeniden kurduğum bir denge var artık. Ona tek kullanımlık denge diyorum. Virüsten koruyucu ekipman gibi her kullanımdan sonra imha edilen tıbbi atık.

Kuruduğum dengenin temelinde ‘neye ihtiyacım var? sorusu yatıyor.

Bugün diyorum, bir bardak kahve ve vivaldi… Şaka bir yana dengem her bozulduğunda yeniden kurmak için çıkıp kendime dışardan bakmam gerekiyor. Yorucu olan aslında bu. kendimden sıkılmamak için uğraşmak.